Bij de behandeling van ADHD wordt gekeken naar de specifieke problemen van de patiënt. Deze problemen kunnen thuis, op het werk of bijvoorbeeld op school zijn. Als hier naar gekeken wordt, kunnen de beste medicijnen worden voorgeschreven die specifiek op deze symptomen inwerken. Wanneer de patiënt zware en erge klachten heeft, kan de arts ervoor kiezen om naast medicatie ook een therapie aan te bieden.

De behandeling met medicatie wordt in de huidige richtlijnen, als de eerstekeusbehandeling beschouwd. Ook al heeft medicatie de voorkeur van artsen, 20 tot 50 procent van de volwassen mensen met ADHD merkt geen verbetering met medicijnen. Hun symptomen verminderen onvoldoende. Medicatie is dus niet alleen de behandeling voor ADHD. Bij de meeste volwassen met ADHD is een combinatie tussen medicatie en therapie een oplossing.

Er zijn verschillende soort medicijnen, die op verschillende manieren op de hersenen en het lichaam inwerken. Om te begrijpen hoe de medicijnen werken, zullen wij eerst iets uitleggen over signaaloverdracht bij zenuwcellen. Zenuwcellen hebben allemaal uitlopers, die contact leggen tussen de zenuwcellen. De signalen worden doorgegeven door middel van speciale stofjes (neurotransmitters) in de synaps. Dit gebeurt tussen twee van zulke uitlopers. De neurotransmitters versmelten met de celwand, zodat ze vervolgens in de synaps terecht komen. De neurotransmitters hechten zich vervolgens aan de receptoren van de andere cel. Als ze dit hebben gedaan, laten ze ankerpunten los en dwarrelen ze rond in de synaps. Na een tijdje worden ze weer opgenomen door de cel waar ze vandaan kwamen. Het is dus in principe een soort recyclingsysteem. De opname van deze ankerpunten vindt plaats door verschillende pompjes.

De meeste medicijnen die worden gebruikt bij ADHD werken in op deze pompjes. Als het pompje namelijk blokkeert, zal de concentratie van de neurotransmitter in de synaps stijgen. Sommige medicijnen kunnen zelfs meerdere pompjes blokkeren. Doordat er dus verschillende medicijnen zijn, die verschillend werken, hebben deze ook weer allemaal andere bijwerkingen.

De volgende medicijnen zijn in België en Nederland beschikbaar in de behandeling van volwassenen met ADHD:

• Stimulantia. Dit is de best onderzochte groep medicijnen in de behandeling tegen ADHD. Stimulantia worden ook het meest voorgeschreven. De werking berust op het feit dat stimulantia zorgt voor een remming van de heropname van de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. De medicijnen blokkeren dus de pompjes. Het gevolg is een tijdelijke hoge concentratie in de synaps en een betere signaaloverdracht. Een goede signaaloverdracht zorgt voor goede concentratie en aandacht. Er zijn verschillende merken Stimulantia, zoals o.a. Rilatine, Medikinet en Ritalin. De werking van Stimulantia is ongeveer 4 uur. Sommige medicijnen kunnen wat langer werken. Dit ligt aan de dosering en de snelheid waarmee het medicijn in de bloedbaan komt. De dosis ligt bij volwassenen met ADHD hoger dan bij kinderen. Dit is natuurlijk logisch, want een volwassen lichaam is groter dan dat van een kind. Veelvoorkomende bijwerkingen van Stimulantia zijn o.a.: gewichtsverlies, slapeloosheid en een droge mond.

• Atomoxetine. Dit medicijn heeft een andere werking dan Stimulantia en is ook minder krachtig. Het zorgt voor een hoge concentratie van noradrenaline. Dit medicijn heeft niet gelijk effect als het wordt ingenomen. Bij Atomoxetine moet je dus iets meer geduld hebben. Het wordt namelijk in fases begonnen. De eerste fase duurt ongeveer 3 weken. Het voordeel van Atomoxetine is wel, dat het effect niet wegvalt als je het een keer vergeet in te nemen. Als je dit natuurlijk vaak doet, gaat het effect wel weg. Ook hier is de dosis van een volwassenen hoger, dan bij die van een kind. Atomoxetine is onder de naam Straterra verkrijgbaar. Veelvoorkomende bijwerkingen van Atomexetine zijn o.a.: gewichtsverlies, minderde eetlust, verstoppingen en gejaagdheid.

• Bupropion. Dit is een stof, die bekend staat als hulp bij het stoppen met roken. Net als de Atomoxetine en Stimulantia blokkeert het verschillende pompen. Deze stof heeft daarnaast ook nog enkele effecten in de hersencellen. Net als Atomexetine bouwt het langzaam op en kun je best een keertje het medicijn vergeten in te nemen. Naar deze stof is niet heel veel onderzoek gedaan. Daarom is dit middel pas de derde keus als medicatie. Veelvoorkomende bijwerkingen van Bupropion zijn o.a.: misselijkheid, duizeligheid en hoofdpijn.